Kapela z Kozłowa pow. Miechów, Świętokrzyskie

Jan Dyba, ur. 1889, skrzypce oraz jego synowie: Tadeusz Dyba, ur. 1921 (bas) i Wacław Dyba, ur. 1919 (altówka sekund)

Jan Dyba wywodził się z domu o tradycjach muzycznych, nauczył się grać od ojca, który również był słynnym skrzypkiem. "Ma swój pięcioosobowy zespół, z którym obgrywa wszystkie wesela w okolicy. Wśród swoich kapelistów ma szacunek i autorytet. Melodie taneczne wykonuje z manierą ciekawą dla nas, rzadko spotykaną. Jego glissanda stosowane w trakcie gry przypominają łkanie i płacze pastusze. >Za granie oddałby wszystko<. Specjalnie jeździł parę razy do Krakowa, by posłuchać gry dobrych skrzypków. Zawód swój muzykancki traktuje nie tylko dochodowo, lecz jako przyjemność i artystyczne wyżycie. Melodie błądzące po jego głowie spać mu po nocach nie dają, przeto musi je wygrywać przy okazji na skrzypcach, a tymi okazjami są wesela, potańcówki i muzyczne bajania. Dyba potrafi sobie sam zrobić skrzypce, oprawić włoś u smyczka, a podobno kiedyś nawet próbował robić basy." [Jadwiga Sobieska, protokół z nagrań 1951]

Do odsłuchania: Oberek na stronie Muzeum Instrumentów Ludowych w Szydłowcu

Archiwa: Zbiory Fonograficzne Instytutu Sztuki PAN

Dyskografia: Pamiątki przeszłości z archiwum wydobyte IS PAN 2013, opr. Jacek Jackowski

Bibliografia: 

Pamiątki przeszłości z archiwum wydobyte IS PAN 2013, opr. Jacek Jackowski, protokoły Jadwigi Sobieskiej

Jacek Jackowski, „Pamiątki z przeszłości wydobyte" czyli zarys historii dokumentacji kieleckiego folkloru muzycznego [w] Rocznik Muzeum Narodowego w Kielcach, tom 29, 2014

oprac. Remek Mazur-Hanaj