Pan Józef przeszedł solidną szkołę gry na instrumentach perkusyjnych. Na początku grał na bębenku jednostronnym, a potem wystarał się o baraban, który jako głośniejszy, był wielce pożądany w kompanii z harmonią. Gdy w kapeli zagościły o instrumenty dęte pan Józef wyspecjalizował się w grze na perkusji. W takim składzie kapela Tarnowskich grała do końca lat 80 z repertuarem tradycyjnym, ale anektując również młodsze przeboje. Później na weselach zaczęło królować disco-polo i braci rzadko byli zapraszani na wesela. Ale nie był to jeszcze koniec kariery muzycznej – w latach 2000 byli zapraszani do gry przez środowiska miejskie, zafascynowane dawną muzyką wsi i zaczęli pojawiać się na przeglądach folkorystycznych, będąc ich częstymi laureatami.

Józef Tarnowski grał na perkusji i przyśpiewywał w kapeli z Janem Foktem na II Taborze w Chlewiskach , 2003; fot. Marek Kuszneruk

Wtedy pan Józef powrócił do gry na bębenku jednostronnym, ale przenosząc na niego dynamikę z grania perkusyjnego. Wystukuje na bębenku ozdobniki i tłumaczy uczniom, jak je wykonywać: „Najpierw trzeba wyprowadzić równy śtrof i dopiero potem będzie móżna podrobić. Jak tylko chcieć, to można podrobiać. Tylko trzeba się w tym śtrofie musowo wyrabiać”. Wskazówek też udziela skrzypkom: „Ale musisz ostrzyj grać. Prędzej. Bo inaczej to jest rozwlyczynie – nie do tańca. Oberek, mazurek muszę mieć werwę. Z góry go, i ino go, i zajmać”.

Rodzina Tarnowskich nie zawsze nosiła to nazwisko. O okolicznościach zmiany nazwiska i perypetiach z tym związanych opowiada pan Józef Tarnowski:

Pan Józef bardzo ceni sobie spotykanie się z ludźmi. A przy spotkaniach śpiewa niewybredne przyśpiewki i przytacza wiele żarcików uzbieranych przez wiele lat. Lubiąc wracać do dawnych czasów opowiadając o wydarzeniach, których był świadkiem i zasłyszanych od innych. Wśród nich są opowieści o magicznych mocach muzykantów. Posłuchaj!

Jak Fokt i Józef Tarnowski na perkusji, 2 Tabor w Chlewiskach 2003